Chris Cornell

Cornells weduwe vermoedt op de dag van zijn dood al dat er iets mis is wanneer ze hem spreekt vlak na zijn laatste optreden met Soundgarden. “Hij sliste en gedroeg zich anders”, vertelt ze in een statement. “Toen hij zei dat hij extra Avitan (vorm van Lorazepam, geneesmiddel) had ingenomen, zocht ik contact met zijn security zodat iemand kon gaan kijken of alles oké was.” Helaas is dat niet het geval. Om kwart over twaalf ’s nachts vindt zijn bodyguard hem bewusteloos in de badkamer van zijn hotelkamer. Hij ligt op de vloer met een ‘exercise band’ om zijn nek en bloed in zijn mond. Ambulancepersoneel is niet in staat om hem te redden. Achteraf geeft zijn weduwe Avitan de schuld van Cornells dood, omdat hij volgens haar geen zelfmoord zou hebben gepleegd wanneer hij bij zijn volle verstand was geweest. De lijkschouwer verklaart uiteindelijk dat drugs geen invloed hadden op zijn dood omdat slechts voorgeschreven medicijnen in normale doseringen werden aangetroffen in zijn lichaam.

Verslaafd aan alcohol en Oxycodon’

Door het verliezen van een baan of verbreken van een relatie kan de mentale gezondheid een flinke deuk oplopen. In het geval van Chris Cornell was dat niet anders: in 1997 zakt hij weg in een depressie door huwelijksproblemen met zijn toenmalige vrouw en het uit elkaar vallen van Soundgarden. In die periode raakt hij verslaafd aan alcohol en Oxycodon, een krachtige pijnstiller. Achteraf vertelt hij dat hij zo depressief was dat hij amper een hap door zijn keel kon krijgen. Uiteindelijk krabbelt de zanger weer op: in 2002 checkt hij in bij een afkickkliniek.

‘Depressie is een state of mind’

“Ik was heel lang depressief”, zegt hij jaren later in een interview met Men’s Health. “Als je lang genoeg depressief bent, is het bijna iets comfortabels, een state of mind waar je vrede mee hebt omdat je er al zo lang in verkeert. Het is een heel zelfzuchtige wereld.” Hij praat over hoe hij een tijdje heel geïsoleerd leefde, totdat hij verliefd werd op Vicky Cornell (zijn vrouw met wie hij twee kinderen heeft) en stopte met roken en drinken. Juist die positiviteit inspireerde hem als muzikant. “Ik heb nooit gedacht dat ik depressief of ongelukkig moest zijn om liedjes te kunnen schrijven.”

Op dat moment verklaart Cornell ook dat hij zich niet meer in zulke diepe depressies verliest. Tegelijkertijd is hij zich heel bewust van het feit dat mentale problemen ontzettend onvoorspelbaar zijn. “Soms is het puur chemisch. Het lijkt nergens vandaan te komen. Daarom probeer ik me er vaak niet te druk om te maken en mezelf eraan te herinneren dat ik de volgende dag wakker kan worden en het ineens weer weg is, want dat gebeurt. Je moet je realiseren dat dit gewoon patronen zijn, onderdeel van het leven.” De zelfbewustheid die doorklinkt in zijn woorden, blijkt achteraf juist akelig voorspellend te zijn: “Niemand weet echt wat een gemiddelde depressie is. Je denkt dat iemand een gemiddelde depressie heeft en ineens verhangen ze zich.”

Tijdens zijn leven was de rockzanger bewust bezig met het helpen en begeleiden van andere (ex-)verslaafden. Daarvoor ontving hij in 2007 de Stevie Ray Vaughan Award. Chris Cornell werd 52 jaar.

Elysa van der Ven is een freelance-journalist met een fascinatie voor data, infographics en interactieve mogelijkheden. Momenteel is ze adjunct-hoofdredacteur bij concertkrant LiveGuide en werkzaam als muziekjournalist bij Lust For Life Magazine.