Het was al duidelijk dat ik de Amerikaanse band The National zou gaan interviewen, maar een insteek hadden we nog niet. Totdat het podiumgezuip van de zanger ter sprake kwam. “Ik ga hem interviewen over wijn!” grapte ik tegen de hoofdredacteur. Toen ik er vervolgens serieus over na ging denken, leek me dit ook écht een goed idee. De druk om met een originele insteek te komen, lag best hoog, want ik vind The National geweldig en een aantal vrienden van me (die ook journalisten zijn) houden ook van de band. Daardoor voelde ik wat meer druk dan normaal – maar dat is niet per se vervelend hoor.
Natuurlijk kun je een ‘wijnverhaal’ niet zo maar bij iedere artiest proberen. Je loopt denk ik al snel het risico dat het een redelijk plat, inhoudloos verhaal wordt over zuipen. Maar doordat ik andere interviews had gelezen met de zanger van The National, wist ik al dat hij heel verhalend kon vertellen en vaak intellectueel overkomt. Als je het op die manier bekijkt, is hij de ideale interviewkandidaat. Dat bleek ook echt zo te zijn. Het is eindresultaat is namelijk geen simpel wijnverhaal, maar een artikel wat (volgens mij) diepgang heeft. Ik vind dat heel leuk om te doen in een artikel: een grappig of luchtig onderwerp combineren met serieuze en/of maatschappelijke zaken.
Jonge doelgroep
LiveGuide is een krant voor jonge muziekfans, dus wat dat betreft sluit het interview goed aan bij het publiek. Vandaar ook dat we normaal gesproken redelijk jonge coverartiesten hebben. Niet uitsluitend natuurlijk, The National is tenslotte een uitstekend voorbeeld van een band die bestaat uit ‘oudere’ bandleden, maar toch hippe muziek maakt. De vlotte insteek – bij ieder liedje een wijntje – past ook heel erg bij LiveGuide.
Soms heb je voor een interview wel al een insteek, maar weet je nog niet in wat voor vorm je het verhaal gaat gieten: full quote, q&a, een mengvorm etc. Dat was in dit geval natuurlijk anders, ik wist namelijk al precies wat ik wilde van te voren. Titels van nieuwe nummers met daaronder een gek verhaaltje, leuke anekdote of bloedserieuze hersenspinsel van de zanger. Maar het is niet leuk als dat een geforceerde boel wordt, dus verzon ik vragen waarvan ik hoopte dat ze op de lachspieren zouden werken en daarnaast een beerput (of wineput, nee sorry) aan inspiratie en diepe geheimen zouden opentrekken.
Dat is gelukt: vooral vragen als ‘wat is de raarste droom die je ooit hebt gehad?’(in het kader van albumtitel The System Only Dreams In Total Darkness) en ‘sporten met een fles wijn in je hand: de ideale combinatie?’ (Dark Side Of The Gym) vielen in de smaak. Wat ik verder heb gemerkt tijdens dit interview is dat op de juiste momenten stiltes laten vallen soms een heel effectieve manier is om aan informatie te komen. Bijvoorbeeld bij een gevoelig of spannend onderwerp: door die stilte zijn sommige mensen geneigd om dan maar door te ratelen en dat levert fijne citaten op.
Japanners en zelfmoord
Tijdens het schrijven van mijn artikel stuitte ik op een dilemma. De zanger zei namelijk letterlijk over één van de aangeraden drankjes: “But then I do think the Japanese kill themselves a lot, so I’m not going to recommend it.” Hilarisch, maar misschien wel iets waarbij sommige lezers hun wenkbrauwen zouden optrekken. Na overleg op de redactie heb ik de opmerking uiteindelijk zo geparafraseerd dat ‘ie waarschijnlijk iets minder stof doet opwaaien.
Sowieso was dit een interview met iemand die bijna alleen maar interessante dingen te vertellen had. Ik vind dat verschrikkelijk, want dan moet je prachtige citaten schrappen, puur en alleen omdat ze het verhaal niet ten goede komen. Een goede reden weliswaar, toch is het jammer. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om de raarste droom die de zanger ooit heeft gehad, niet in de tekst te verwerken. Het was een hilarisch verhaal, maar helaas was er te weinig plek.
Live-foto’s regelen
Foto’s regelen voor de krant doen we voor een deel als ieder ander muziekmedium: we raadplegen ons archief of vragen persfoto’s aan bij labels. Maar we zijn in de eerste plaats een concertkrantje, live-muziek staat bij ons centraal. Vandaar dat we ook altijd zoeken naar het mooiste live-beeld. Soms is er een LiveGuide-fotograaf die al eerder prachtplaatjes voor de krant heeft geschoten op een festival of tijdens een concert, maar we moeten ook weleens via internet opzoek. De hoofdredacteur en ik zoeken dan bijvoorbeeld op de Facebook-pagina van een artiest of band zelf en kijken wat voor foto’s professionele fotografen daar hebben neergeplant. Vaak zijn er dat nogal veel. Zo kwamen we dus ook aan de foto’s voor The National: die waren gemaakt door een Canadees en ze sprongen er écht uit ten opzichte van de rest. Nu had ik niet verwacht dat ze zou reageren op mijn vraag of we ze mochten gebruiken, maar ze was meteen heel enthousiast en hoefde niet eens vergoeding. Grappig ook: ze had toevallig een vriendin in Nederland, via wie ze LiveGuide al kende.
Door bovenstaande stukjes tekst hoop ik het journalistieke proces wat dit artikel tot stand bracht, goed te hebben toegelicht. Ook hoop ik hiermee te hebben aangetoond de journalistieke competenties volgens de nieuwe competentiekaart te beheersen. Ten slotte maak ik nog twee kleine overzichtjes: eentje waarin ik vertel wat ik volgens mij goed heb aangepakt en eentje waarin ik vertel wat de volgende keer beter kan.
Wat goed ging:
– Het regelen van de foto’s.
– Het interview zelf: het open karakter van de interviewkandidaat in combinatie met mijn spontane vragen, zorgden voor een prettig gesprek.
– De vlotheid van het uitwerken. Ik heb de tijd niet bijgehouden, maar was vrij snel klaar en tevreden met schrijven. Dat verschilt natuurlijk heel erg per artikel.
Wat beter kon:
– Ik had in eerste instantie het woord ‘whiskey’ op twee verschillende manieren geschreven, namelijk als whiskey en whisky. Dat leverde nog een uitgebreide discussie op tussen de hoofdredacteur, de eindredacteur en mij: welke is het nou?! Uiteindelijk zijn we voor ‘whiskey’ gegaan en ik heb geen flauw idee meer waarom.
– Het coverintro (zoals dat er nu staat) was in eerste instantie het intro van het artikel zelf, en het huidige intro stond daar nog onder als een soort inleiding. Ik merk soms dat ik zo’n inleiding (intro plus stuk tekst erna) iets te lang maak. Ik moet leren om soms wat sneller to the point te komen.
De grootste leermomenten die ik aan dit product overhield, vertel ik tijdens mijn assessment.
